Zeepaardje? … ZEEPAARDJE!


Elke overeenkomst met werkelijke personen en situaties berust geheel op toeval.

Over de veranderingen in de Oosterschelde wordt wel vaker wat gezegd. Sepia’s die pas veel later in het jaar komen. Nieuwe slakken die worden gevonden terwijl andere slakken juist verdwijnen. Dodemansduim die er ineens niet meer is, maar een jaar later juist weer volop. En natuurlijk het zicht en de stroming. Alles verandert.

Maar één van die veranderingen is dat er de laatste jaren volop zeepaardjes worden gezien; nou ja, volop … maar op FeestBoek zie je ze geregeld langskomen. Wel gezien door die duikers die naast – of bijna in – de Oosterschelde wonen en er typisch te veel tijd in doorbrengen. Dan ga je wellicht rare dingen zien, maar foto’s vormen het bewijs.

Feit is dat we zelf de afgelopen jaren tijdens het tweede Zeelandweekend al vaker een zeepaardje hebben gezien. Toch elke keer weer heel bijzonder en niemand weet hoe lang dat nog zal doorgaan. Genieten dus!

Zo staan we op een zaterdagochtend vroeg bij de Zeelandbrug. Een van de aanwezigen – we noemen dus geen naam – heeft een hogedrukslang die ernstig aan vervanging toe is; hij begint steeds harder te sissen. Maar ja, we waren al op pad voordat het duikcentrum open was en tot nu toe ging het nog wel. Een andere aanwezige speelt reddende engel want kan door aanwezig kroost (je weet wel: eenden slobberen dat op) toch niet duiken. Een hogedrukslang wordt gewisseld en de duiker kan toch duiken.

De duiker verdwijnt onder de golven (klinkt mooi; niet dat er golven waren) en zwemt de diepte (gaat hier ook alleen om de beeldvorming) in. Eerst eens een fotootje van een kokerworm maken en dan weer verder. Niet geheel toevallig wordt er een sepiatentje gepasseerd (wie niet duikt zal zich afvragen waarom er een calamaris restaurant bij de Zeelandbrug is gezonken). Maar met dank aan het goede zicht wordt bij het aanzwemmen op het tweede sepiatentje op een paar meter afstand al een zeepaardje gespot! Een zeepaardje, zeker weten? De duiker komt dichterbij en verandert de aanzwemhoek om het beter te kunnen zien. Maar inderdaad: Een ZEEPAARDJE!

Het Zeepaardje op 18 september

De volgende 37 minuten worden bij het zeepaardje doorgebracht. Helaas de verkeerde lens op de camera, maar niettemin: hij (of zij) staat erop.

Bij bovenkomst is er sprake van een lichte ‘hoera’ stemming. Gelijktijdig bovenkomende NLD’ers hadden minder geluk en willen die kans niet missen. De duiker is hier vaker geweest en, ondanks dat hij op de terugweg tussen de pijlers is doorgespoeld, vermoedt hij dat het mogelijk is de plek snel terug te vinden. Manometers worden gecontroleerd en met een klein kielzog aan duikers wordt er nogmaals een bezoek aan het zeepaardje gebracht.

Vreemd genoeg is er na het eten nog veel animo om een nachtduik op stroming bij de Zeelandbrug te maken. Een flink aantal uur later kan dan ook de reddende engel te water. Helaas blijkt het zeepaardje dan naar een ander restaurant te zijn verhuisd. Geef hem eens ongelijk, ontbijt, lunch en diner met calamaris is gewoon een beetje te veel van het goede.